In nomine sancte et individue Trinitatis. Ego Wido, comes Nivernis, omnibus fidelibus presentibus et futuris in perpetuum. Certum est quod proavus meus Willelmus, comes Nivernensis, ecclesiam beati Stephani prothomartiris in suburbio Nivernis sitam, summa diligencia reedificavit et reedificatam ordini monastico et ęcclesie Cluniacensi optulit. Dedit etiam burgum quod juxta ęcclesiam situm est ab omni exactione et consuetudine liberum, ita quod homines burgi nec comiti nec alicui sibi succedencium servirent, nisi tantum monachis. Dedit eciam eis liberum ingressum et egressum et facultatem vendendi et emendi per totam terram suam sine impedimento. Sed quia frater meus Willelmus, qui ultra mare obiit, et requiescit in Bethleem, in burgensibus, contra prefatam libertatem, novas exactiones et imposiciones facere cepit, reclamantibus et egre ferentibus monachis, hoc pacto dimisit, videlicet quod pro tribus causis tantummodo, si captus se redimeret, si filiam suam nupciis traderet, si Iherosolimam pergeret, tria milia solidorum per manum prioris a burgensibus haberet. Quod ego amore Dei et venerabilis Stephani, abbatis Cluniacensis, et conventus ejusdem ęcclesie secutus, prefatam loci libertatem a proavo meo Willelmo comite factam confirmo, excepto quod tria milia solidorum monete, que tunc Nivernis erit, pro tribus prefatis causis, videlicet si captus me redimero, si filiam meam nupciis tradidero, si Iherosolimam perrexero, a priore prefati loci queram, et prior levabit eos a burgensibus, nichilque aliud a me vel a successoribus meis in perpetuum a priore vel a burgensibus exigetur, et hoc maxime factum est, ut circa deffensionem ęcclesie et burgensium atque rerum suarum ego et successores mei magis de cetero solliciti existamus. Habent autem respectum persolvendi illa tria milia solidorum usque ad quadraginta dies, nec propter hoc aut propter aliud aisiencias meas eis deffendam, nec res suas auferam, quandiu per manum prioris sui justiciam facere voluerint. Rem istam, sicuti definita et in presenti determinata est, juravi ego tenere, juravit et Rainaldus frater meus, et uxor mea laudavit. Fuit eciam in juramento meo, quod si contigerit me habere heredem masculum, qui usque ad annos discrecionis perveniat, cum submonitus fuero a priore vel a monachis, faciam illum similiter jurare, ut teneat quod in hac carta continetur. Ut autem hoc perpetue firmitatis obtineat vigorem, rogavi dominum Bernardum, Nivernensem episcopum, et dominum Willelmum, Autissiodorensem episcopum, ut isti carte sigilla sua apponerent. Si qui vero successorum meorum istam mee institucionis pactionem vellent infringere, concedo et precipio ut a prefatis episcopis, Nivernensi videlicet et Autissiodorensi, persone ipsorum anathemati et terra supponatur interdicto, et eciam abbati Cluniacensi, et monachis Sancti Stephani ad primam libertatem a prefato proavo meo Willelmo comite, ipsius reedificatore et datore loci, concessam recurrere liceat. Huic autem carte testimonium perhibent sigilla apposita et nomina eorum qui huic pactioni et confirmacioni mee affuerunt, que hic asscribi volui: Bernardus, Nivernensis episcopus; Thebaldus, decanus; et de militibus meis: Abbo vicecomes, Guarnerius de Trianiel, senescallus; Ebraldus de Charentum; Rainaldus de Marchia; Willelmus de Uselo; Radulfus, tunc dapifer comitis; Iterius, tunc prepositus Nivernensis; et de monachis: Stephanus, abbas Cluniacensis; Bernardus, tunc prior de Sancto Stephano; Humbertus, sacrista Cluniacensis, et multi alii clerici et monachi, milites et laici. Factum est hoc apud Sanctum Stephanum Nivernis, publice, anno ab incarnacione Domini M^o C^o LXX^o I^o, regnante Ludovico rege Francorum.